"Ik haalde altijd direct bij de leverancier, ik werkte nooit met tussenpersonen." Rob zit in de auto op weg naar de Van Limburg Stierumstraat in West. De plek waar hij in de jaren 90 naartoe afreisde om bij een nieuwe drugsleverancier een partij Afghaanse hasj op te halen. "Nadat ik in 1994 mijn voet had verbrijzeld kon ik niet meer surfen, ik moest iets gaan doen om mezelf bezig te houden." Rob had al contacten in de drugswereld. Toen mensen hem vroegen wat te leveren was het voor hem een makkelijke keuze, hij werd dealer.

"Het was misschien wel een manier om risico's en spanning op te zoeken." Rob gist naar de reden om zo'n gevaarlijk vak uit te kiezen. Maar het gevaar opzoeken was hem echter niet vreemd, eerder in zijn leven had hij al naam gevestigd als echte adrenalinejunk. "Ik heb een keer mijn hoofd in de bek van een leeuw gestoken, in Spanje. Er was een soort Mister Tarzan-wedstrijd en ze vroegen wie dat wilde doen voor 10.000 peseta's. Ik dacht er niet over na, ik deed het gewoon. Makkelijk verdiend zo dat geld, dat mag van mij wel vaker gebeuren."

'Ik had een granaat verstopt in mijn housebroek'

Aangekomen in de Van Limburg Stierumstraat herkent Rob de buurt nauwelijks. "Er waren hier hele andere huisjes, met tuinhuisjes erachter." In zo’n tuinhuisje zou de drugsdeal plaatsvinden tussen Rob en de nieuwe leverancier. Alleen wilden de 4 à 5 mannen eerst het geld voordat ze de hasj zouden tonen. "Ik had het geld niet bij me, die had ik in een auto geplant, een paar straten terug." Op het moment dat het de leveranciers te lang duurt, krijgt Rob vier pistolen op zijn hoofd gericht. "Ik was al voorbereid, want ik had al zo'n idee dat ze me wilden rippen die dag. Ik had een granaat in mijn housebroek verstopt, de pin had ik er al uitgetrokken. Toen ik die liet zien, zakten die pistolen vanzelf weer."

De drugsdeal mislukte en Rob vertrok zonder handel, maar had wel voor de zoveelste keer in zijn leven de dood in de ogen gekeken. "Ja, daar dacht ik helemaal niet over na. Ik wilde gewoon snel geld verdienen. Ik had die spanning nodig man, die heb ik altijd nodig." Volgens Rob heeft hij die spanning tot op de dag van vandaag nodig, alleen weet hij niet hoe hij die nog kan opwekken. "Ik kan niets meer nu, ik word elke dag het huis uitgejaagd, dan wil ik naar buiten, niet naar buiten. Ik kan niet stilzitten. Ik heb altijd actie nodig."

De miniserie ‘Kronieken van Rob’ is onderdeel van het programma Damsko.