“Zo zag ik het nooit, zo leeg.” Dat is Robs eerste reactie al lopende naar de pier op Scheveningen. Het is grauw en het regent pijpenstelen. “Ik was hier altijd in de zomer, dan was het afgeladen met mensen. Ja, tenzij ik moest wedstrijdsurfen.” 

In 1978 werd Rob nationaal kampioen windsurfen en het jaar erop Europees. In 1980 was Scheveningen het toneel van de eerste World Cup voor het windsurfen, een sport die toen nog in de kinderschoenen stond. “Ik had niet veel met dat wedstrijdsurfen, vond er eigenlijk niks aan.” Samen met zijn toenmalige kompaan, de Amerikaanse surflegende Robby Naish deed Rob wel andere dingen die hij leuker vond, zoals surfen onder de pier.

“Wij waren dan zo’n beetje de enige twee in het water. Met die zuiging tussen die palen onder de pier, de golven, als je niet uitkeek, was het gedaan met je. Het gaf ons gewoon een kick om te doen. Ik vond het in elk geval leuker dan al het andere.” 

'Ach, je wil in dat mooie lijf blijven hangen'

Schuilend voor de regen in een strandtent op de boulevard haalt Rob zijn oude fotoalbums erbij. Het zit vol kranten- en tijdschriftartikelen over hem uit Surf Magazine, dat niet meer bestaat. Rob staat stil bij wat foto’s van een jonge versie van hemzelf. “Ik had wel een goed getraind lichaam daar, hè? Kijk die biceps van mij nou, ongelooflijk. Met die blonde krullen.”

"Ik heb nu niks meer van die kracht over, kijk nou." Rob laat het vel op zijn bovenarm zien. "Ik lijk wel helemaal leeg gelurkt. Zoiets moet je natuurlijk naast je neerleggen, maar voor mij is dat extreem moeilijk. Je wil zo graag in dat mooie jonge lijf blijven hangen."

De miniserie ‘Kronieken van Rob’ is onderdeel van het programma Damsko.