Anastasiia is twee maanden geleden met haar dochter en moeder gevlucht voor de oorlog. In Oekraïne was ze advocaat, nu werkt ze als manager in kinderwinkel de Kleine Parade in De Pijp. Ondanks dat ze haar werk in Oekraïne mist, is ze blij om aan de slag te kunnen in Amsterdam: "Dit werk zorgt voor regelmaat door de week heen. Het zorgt voor meer stabiliteit in mijn leven."

Ook Mietra is haar thuisland ontvlucht en werkt sinds kort in de stad. Op donderdag, vrijdag en zaterdag is zij te vinden in Tilly's Nailstudio in Zuid. In Oekraïne heeft Mierta twaalf jaar als nagelstyliste gewerkt: "Mijn werk hier is niet anders dan thuis. Het is een fijne afleiding dat ik hier aan de slag kan, dan hoef ik niet aan het verleden te denken."

Taalbarrière

Toch vinden zowel Mietra als Anastasiia het soms wel lastig om met klanten te praten. Mietra vertelt: "Ik wil graag praten met mijn klanten, maar ik kan nog niet goed Engels spreken. Ik ben wel begonnen met het volgen van Engelse lessen. Ik hoop dat ik snel zal verbeteren."

Anastasiia kan zich goed verstaanbaar maken in het Engels, maar loopt soms vast als ze de kassa moet bedienen. Daar staat alles in het Nederlands, en dus is ze begonnen met het leren van wat Nederlandse woorden. "Ze pakt de woordjes snel op", vertelt een collega. "Ze moet ook eigenlijk wel, want mensen staan hier af te rekenen."

Toekomst

Anastasiia zou het liefst terugkeren naar haar thuisland: "Mijn vader, partner en de rest van mijn familie is allemaal nog in Oekraïne. Als de oorlog over twee maanden of een half jaar is gestopt, dan ga ik terug. Maar niemand weet wat er gaat gebeuren. Het is wat het is. We proberen positief te blijven."

Mietra hoopt op de lange termijn in Amsterdam te kunnen blijven: "Ik heb niets meer in Oekraïne. Mijn appartement in Irpin is gebombardeerd en nu wil ik een leven opbouwen in Amsterdam." Ze hoopt dat meer klanten haar weten te vinden zodat ze vaker kan werken in de nagelstudio.