We stappen in de 'ombulance' - de auto van de ombudsman - om naar de eerste casus te gaan. De desbetreffende Amsterdammer heeft een gehandicaptenparkeerkaart en staat op een gehandicaptenparkeerplek, maar blijft maar boetes ontvangen. "Ik word er gek van", zegt hij tegen de ombudsman. Hij vertelt dat hij dit jaar al achttien boetes heeft gekregen. "Hoeveel ik er vorig jaar heb gehad, is ontelbaar. Als dit door blijft gaan, twijfel ik of ik in Amsterdam wil blijven."

De Amsterdammer maakt keer op keer bezwaar en krijgt telkens gelijk. Toch wordt het probleem niet opgelost. "Het kost me toch weer een kwartier per bezwaar", stelt hij.

Volgens de ombudsman is het een perfect voorbeeld van wat er vaak mis gaat bij de gemeente. "De man zou hier helemaal geen boete moeten kunnen krijgen op deze plek, dus er gaat in het systeem iets mis. Hij moet er vervolgens achteraan gaan en vraagt aan de gemeente wat er mis gaat, maar niemand weet het. Iedereen doet wel zijn best, maar bepaalde problemen blijven in stand." En daardoor ontstaat er een burn-out bureaucratie. "Het kost niet alleen maar tijd voor deze bewoner, maar ook voor de ambtenaren. Eigenlijk zou je de problemen op moeten lossen bij de kern."

In het jaarverslag heeft de ombudsman meerdere actiepunten gezet. Zo vindt hij onder andere dat Amsterdam moet praten met het Rijk over alle taken die ze erbij heeft gekregen en moet stoppen met het aannemen van nieuwe taken als deze onuitvoerbaar lijken. "Door de decentralisatie in 2015 hebben gemeenten teveel op hun bordjes gekregen", stelt Ramlal. "Amsterdam is de hoofdstad en kan het voortouw nemen door het gesprek aan te gaan."

Noodnummer

Ook pleit Ramlal onder andere voor een noodnummer. "Net zoals de dokter heeft." Volgens Ramlal zou de gemeente bijvoorbeeld een optie kunnen toevoegen als je naar 14-020 belt. 'Heeft u een noodsituatie, toets dan 1', schrijft hij in het rapport. Of dan niet iedereen dan op die toets gaat drukken? "Iedereen in een noodsituatie kan bellen en als het geen noodsituatie is, kom je terug in de wachtrij. Opgelost!"

Op naar de volgende. Dat is óók een bewoner met een gehandicaptenparkeerkaart, al verbaast dat Ramlal niet. Ondanks dat hij veel klachten krijgt over jeugdzorg, inkomenskwesties en onderwijs, gaan de meeste klachten over parkeren. "En van die klachten gaan de meesten over gehandicaptenparkeerkaarten en -plaatsen."

Bij deze mevrouw begon de bureaucratische ellende toen ze haar parkeerkaart vergat te verlengen. De herinnering die de gemeente hoort te sturen, heeft ze nergens ontvangen. Ondanks dat de gemeente na meerdere pogingen toegaf dat ze fout zat, kreeg mevrouw toch nog een bekeuring. "Je loopt tegen een muur aan", vertelt ze. Maar het allerergste vindt ze dat het voelt alsof ze wordt weggezet als leugenaar.

Ramlal geeft hierover ook nog een advies aan de gemeente: "Eén op de honderd bewoners klaagt. Dus neem die ene bewoner die nog de moeite neemt om te klagen héél serieus."